Laat mij maar vertrekken in plaats van hem

Bij een reorganisatie mag er niet gekozen worden wie er wel en wie er niet moeten vertrekken. Daarom is het goed om vooraf te kijken of er oplossingen gevonden kunnen worden. Bijvoorbeeld als het een kleine reorganisatie betreft.

Zo werd ik een paar weken geleden gebeld door een werkgever met de vraag of ik eens met Richard wilde gaan praten. Er zouden twee vestigingen worden samengevoegd en er was maar plek voor één “Richard”. Hij had de oudste rechten dus zou het “einde oefening” betekenen voor zijn collega op de andere vestiging. Iemand van bijna 50 met een gezinnetje.

Richard was al 65 en had z’n schaapjes aardig op het droge. Dus hoe mooi zou het zijn als Richard met een vrijwillige RVU-regeling eerder zou willen stoppen en plaats zou willen maken voor zijn jongere collega. Het gesprek dat ik met hem had ging heel goed. Het bedrag dat hij onder-aan-de-streep netto over ging houden als hij 2 jaar eerder zou stoppen viel hem ontzettend mee. Veel hoger dan Richard zelf met de pensioenplanner wel eens had uitgerekend. Dat kwam omdat hij zelf niet de keuzemogelijkheden optimaal benut had. Want laten we eerlijk zijn: al die verschillende pensioenpotjes op verschillende pensioenleeftijden blijft lastige materie.

Richard hoefde er niet lang over na te denken. En ook de werkgever was maar wat blij met deze oplossing, ook al was de RVU-regeling voor Richard wat duurder dan de transitievergoeding die anders aan de collega betaald had moeten worden. Daarnaast hoefde hij nu geen afscheid te nemen van een goeie werknemer van 50 terwijl Richard over 2 jaar toch met pensioen zou zijn gegaan.

Geplaatst door Marcel Kleemans  15-03-2023