Dat kanniewaarzijn!

In de VVT CAO in de Zorg hebben ze een 45 dienstjarenregeling opgenomen. Dit houdt simpel gezegd in dat een werknemer na 45 dienstjaren in de Zorg (waarvan 20 jaar zwaar lichamelijk werk) vervroegd mag stoppen met werken. En waarbij dan de werkgever een maandelijks bedrag betaalt ter grootte van de AOW. Die uitkering loopt dan door tot de AOW datum. En zo kwam ik laatst in contact met de werkgever van Loes. Loes werkte al vanaf haar 17e in de Zorg en zij kan volgend jaar, als ze 62 jaar is, gebruik maken van die 45 dienstjarenregeling. De werkgever wilde graag dat ik Loes eens zou voorrekenen wat dat financieel allemaal zou gaan betekenen. Loes was een vitale en vrolijke vrouw. Je zou absoluut niet zeggen dat ze al 61 jaar was. En eigenlijk wilde ze ook nog helemaal niet aan stoppen denken. Maar ja, als er ruim € 1.300,- netto per maand wordt aangeboden, dan is de verleiding wel heel groot. Sterker nog, ze zou wel gek zijn, toch? Voorafgaand aan mijn gesprek met Loes had ik de werkgever al het slechte nieuws gebracht dat ze niet alleen Loes als werknemer veel te vroeg zouden kwijtraken, maar dat ze “als dank” ook nog eens een RVU-boete van ruim € 14.000,— mogen gaan betalen. Want als een dergelijke uitkering al eerder dan 3 jaar vóór haar AOW datum wordt uitgekeerd, dan mag dat niet en wordt de werkgever beboet door de fiscus. Ik hoor u denken: hoe dan? Wie heeft zo’n regeling verzonnen? Dat kan ik proberen uit te leggen maar dat heeft weinig zin. Staat in de wet. Ik kan mijn energie beter stoppen in het verzinnen van een oplossing • waarbij de werknemer langer mag blijven werken • én toch niet al dat geld laat liggen • én de boete niet verschuldigd is Want in veel gevallen is er een oplossing te vinden. Die oplossing verschilt per persoon en betekent soms wel wat administratieve haken en ogen. Maar als de te bereiken voordelen groot genoeg zijn, is het zeker de moeite van het onderzoeken waard. Herken je dit probleem? We denken graag mee.

Dat kanniewaarzijn!

In de VVT CAO in de Zorg hebben ze een 45 dienstjarenregeling opgenomen. Dit houdt simpel gezegd in dat een werknemer na 45 dienstjaren in de Zorg (waarvan 20 jaar zwaar lichamelijk werk) vervroegd mag stoppen met werken. En waarbij dan de werkgever een maandelijks bedrag betaalt ter grootte van de AOW. Die uitkering loopt dan door tot de AOW datum.

En zo kwam ik laatst in contact met de werkgever van Loes. Loes werkte al vanaf haar 17e in de Zorg en zij kan volgend jaar, als ze 62 jaar is, gebruik maken van die 45 dienstjarenregeling. De werkgever wilde graag dat ik Loes eens zou voorrekenen wat dat financieel allemaal zou gaan betekenen.

Loes was een vitale en vrolijke vrouw. Je zou absoluut niet zeggen dat ze al 61 jaar was. En eigenlijk wilde ze ook nog helemaal niet aan stoppen denken. Maar ja, als er ruim € 1.300,- netto per maand wordt aangeboden, dan is de verleiding wel heel groot. Sterker nog, ze zou wel gek zijn, toch?

Voorafgaand aan mijn gesprek met Loes had ik de werkgever al het slechte nieuws gebracht dat ze niet alleen Loes als werknemer veel te vroeg zouden kwijtraken, maar dat ze “als dank” ook nog eens een RVU-boete van ruim € 14.000,— mogen gaan betalen. Want als een dergelijke uitkering al eerder dan 3 jaar vóór haar AOW datum wordt uitgekeerd, dan mag dat niet en wordt de werkgever beboet door de fiscus.

Ik hoor u denken: hoe dan? Wie heeft zo’n regeling verzonnen? Dat kan ik proberen uit te leggen maar dat heeft weinig zin. Staat in de wet. Ik kan mijn energie beter stoppen in het verzinnen van een oplossing

  • waarbij de werknemer langer mag blijven werken
  • én toch niet al dat geld laat liggen
  • én de boete niet verschuldigd is.

Want in veel gevallen is er een oplossing te vinden. Die oplossing verschilt per persoon en betekent soms wel wat administratieve haken en ogen. Maar als de te bereiken voordelen groot genoeg zijn, is het zeker de moeite van het onderzoeken waard.

Herken je dit probleem? We denken graag mee.

Geplaatst door Marcel Kleemans  27-12-2022