Hoe een ex toch belangrijk kan zijn.

Laatst had ik een afspraak met Laura. Laura was door haar werkgever naar ons doorgestuurd met het dringende verzoek om eens te kijken of er “een regeling” te treffen viel. En, als dit mogelijk was, wat dat de werkgever zou gaan kosten. Beide partijen waren het er inmiddels over eens dat de 4 jaar tot de AOW-datum voor iedereen een lijdensweg zou gaan worden. Ik laat even in het midden waarom, maar soms gebeurt dat wel eens. Dan is het gewoon over.

Waar het dan in zo’n geval meestal om draait is hoeveel er uiteindelijk onder aan de streep maandelijks nodig is. En dat kan per persoon enorm verschillen. Laura had mij, voorafgaand aan het gesprek alvast wat informatie toegestuurd. Daar werd ik echter niet vrolijk van…
Haar pensioen was onvoldoende om het gat tussen nu en de AOW-datum veel kleiner te maken. In zo’n geval lukt het niet om het plaatje tegen acceptabele kosten sluitend te krijgen. Maar Laura had ook aangegeven in het verleden te zijn gescheiden. Misschien zat daar de oplossing…

Tijdens het persoonlijke gesprek dat ik met Laura later had, bleek dat er sprake was van een behoorlijk verevend pensioen van de ex-echtgenoot. Zo’n verevend pensioen staat (vreemd genoeg) niet op het pensioenoverzicht. Maar gelukkig had Laura de oude correspondentie nog ergens in een ordner zitten. Dat verevende pensioen van haar ex zou weliswaar pas over 2 jaar ingaan, maar daarmee werd het financiële gat van eerder stoppen opeens wel overbrugbaar. Met een bedrag van de werkgever, dat veel minder was dan de transitievergoeding, konden we een financieel plaatje creëren dat voor Laura voldoende was om van te leven.

Laura blij. Werkgever blij. Ik blij.

En de ex?
Die weet niet dat hij uiteindelijk voor de oplossing heeft gezorgd.

Geplaatst door Marcel Kleemans  08-09-2022